Tjens Couter

Na een eerste poging met het groepje "Freckleface", richten Arno Hintjens en Paul Decoutere in 1972 de groep Tjens Couter op (naar hun beider familienamen). Deze groep verdient een belangrijke plaats in de Belgische muziek omdat het de directe voorloper was van België's beste groep : T.C.Matic, en omdat het in deze groep was dat Arno zich voor het eerst in de belangstelling werkte.

Freckle Face, de voorloper, werd gesticht in het begin van de jaren zeventig en was een bluesgroep. Zij namen één plaat, genaamd "Freckle Face"op in 1972.

Na enkele jaren veranderden de companen hun groepshaam in Tjens Couter en speelden op de straat en in bars tot ze op een goeie dag producer Karl Bogard tegen het lijf liepen en door hem op het label Dwarf getekend werden. Daar brachten ze in 1975 een eerste singel, "Saturday night Queen". Hierop volgde ook de debuutplaat "Who cares", maar deze weet maar weinig belangstelling los te weken.

In 1997 (na een tweede single "The Javatrot") worden Ferre Baelen en Rudy Cloet bij de groep gehaald (de naam wordt gewijzigd in Tjens Couter en de TC Band). Met een krachtiger geluid doen de singles "Honey Bee/The Milkcow" en "Gimme what I need/In my Eye" het bijzonder goed. Het laatste nummer was luidens de overlevering zelfs terug te vinden op de juke-box van de legendarische CBGB's in New York (de zaal waar onder andere Talking Heads, The Ramones, Patti Smith ... ontdekt werden).

De tweede plaat, "Plat du jour" werd uitgebracht in 1978. Hierop kan je onder meer een gedenkwaardige cover vincen van Rufus Thomas' zijn "Walking the dog" (een song die Arno later nog zou hernemen in het repertoire van Charles et les Lulus).

Na de single "If it blows (let it blow)", begint de transformatie van Tjens Couter naar T.C.Matic. De naamsverandering wordt officieel in 1980, om de overgang van redelijk traditionele R&B naar een meer modern geluid in de verf te zetten.

Paul Decoutere verlaat de nieuwe groep al na een paar maanden (en wordt er vervangen door Jean-Marie Aerts). Arno over dit vertrek : "Dat vond ik een heel spijtige zaak, want hij was na al die jaren een echte goeie maat geworden. Maar spijtig genoeg was hij een echte bluesgitarist, en daar kon ik niks mee doen in mijn nieuwe groep. Ik heb een tijdje geprobeerd om hem op mijn eigen trip mee te sleuren, maar dat was egoïstisch. Je kan niemand dwingen om muziek te spelen waar hij niet achter staat, hoe brilliant die muzikant ook is.".

Paul Decoutere zelf ging ook nog verder met muziek maken. Zo maakte hij deel uit van Partisan (met Ferre Baelen) en bracht hij 16 jaar later nog een solo-plaat uit.

Leden :
- Arno Hintjens (vocals)
- Paul Decoutere (guitar)
- Ferre Baelen (bass)
- Rudy Cloet (drums)

Albums :
- Who cares (IBC/EMI - 1975)
- Plat du jour (IBC/EMI - 1978)

Compilaties :
- Tjens-Couter 1975-1980 (IBC/EMI - 1980)
- Tjens-Couter, A complication (BMG - 1991)

Singles :
- Saturday night queen / Sitting in the park (Negram - 1975)
- The javatrot / Asking myself all day (Dwarf, 1976)
- Honey Bee / The milkcow (Big Bear - IBC/EMI - 1977)
- Gimme what I need / In ly eye (IBC/EMI - 1977)
- Walking the dog / Forget the rest (IBC/EMI - 1978)
- Let it blow / Dance with me (IBC/EMI - 1979)