Kerk wordt ingeplant in een weinig florissant deel van de arbeidersbuurt in het Westerkwartier. Bij de oprichting wordt een conventie afgesloten tussen de Stad en de Staat waarin gestipuleerd wordt dat samen met de bouw van de nieuwe parochiekerk de buurt wordt gesaneerd. Daarbij wordt de afbraak van twee beluiken voorzien en de omkadering van de kerk binnen nieuw aangelegde, brede straten. Er wordt rond de kerk een nieuw stratenpatroon ontwikkeld met de Heilig-Hartlaan als centrale as van de Nieuwpoortsesteenweg naar de kerk, het Heilig Hartplein als trechtervormig sluitstuk van de laan voor de kerk, de Bouwmeesters- en Beeldhouwersstraat aan beide zijden van de kerk en de Schildersstraat achter de kerk, bovenop de overwelfde vervuilde Sint-Catharinakreek. Het nieuwe stratenpatroon sluit naadloos aan bij het plan van de westelijke stadsuitleg van V. Besme.
Het perceel voorzien voor de kerk en de omliggende straten is tot in de jaren 1920 een deels braakliggend terrein tussen de omliggende bebouwde straten in. Het centrale stuk is voorbehouden voor de kerk, in de omliggende straten worden smalle bouwpercelen getrokken die aan privé-personen verkocht worden voor de bouw van woningen. Zij spreken gerenommeerde plaatselijke architecten aan, die voor mooie burgerhuizen zorgen, als geschikte omkadering voor het prestigieuze, gedurfd uitgewerkte kerkgebouw. Op die manier wordt de kerk met de omringende bebouwing uitgewerkt tot een mooi ensemble in een voorheen eigenlijk verpauperde buurt binnen het Westerkwartier. De straatverlichting in de nieuwe straten wordt verzorgd door de firma "REY FRERES - BRUXELLES" en bestaat uit lantaarns met een neoclassicistische vormgeving. Ze zijn bewaard en bepalen mee het karakter van de kerk en zijn omgeving. Het feit dat de huizen op het plein en in de laan uitzicht hebben op de Wellingtonhippodroom, het mondaine noordelijke sluitstuk van het Westerkwartier, onderstreept het karakter van de plek.
(onroerenderfgoed.be)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten